Χρόνια πολλά. Καλά κι ευλογημένα Χριστούγεννα.
Συνεχίζω την προηγούμενη ανάρτησή μου και μιλάω για την πορεία προς τη θεραπεία, η οποία ήταν ένα αληθινό θαύμα, ύστερα από 17 χρόνια κνίδωσης. Νομίζω το καλεί η μέρα να το γράψω σήμερα.
Αφού σχεδόν με είχε πετάξει έξω από το ιατρείο ο αλλεργιολόγος κατά την τελευταία επίσκεψή μου, όταν του είπα ότι το νέο σχήμα φαρμάκων δεν με βοηθά και θα το εγκαταλείψω, γιατί είχα γίνει χάλια (μου είπε συγκεκριμένα ''αφού δεν ακούς το γιατρό σου, πήγαινε και κάνε μόνη σου ό,τι θες''), απελπισμένη και απογοητευμένη έκανα την καρδιακή προσευχή μου (βλ. προηγούμενη ανάρτηση) και έκατσα στο σπίτι μου. Δεν πήγα πια σε άλλο γιατρό. Ξανάρχισα μόνη μου το παλιό μου σχήμα φαρμάκων που με βοηθούσε και σε λίγους μήνες ηρέμησα τελείως, ήμουν όμως πάντα δέσμια των φαρμάκων. Όχι μόνο δεν μπορούσα να τα αφήσω, αλλά ούτε να καθυστερήσω την ώρα που τα έπαιρνα. Εν πάση περιπτώσει, ηρέμησε λίγο και το νευρικό μου σύστημα.
Επάνω που είχα ηρεμήσει γενικά, με πήραν τηλέφωνο οι γονείς μου, που τότε ήταν στο χωριό, και μου έδωσαν το τηλέφωνο ενός πολύ σπουδαίου και γνωστού γιατρού, που ήταν αυθεντία στα αυτοάνοσα νοσήματα και ήταν θεράπων ενός χωριανού μας με πρόβλημα. Άρχισα να έχω ελπίδα, μήπως αυτή ήταν η απάντηση στην προσευχή μου.
Ο Θεός όμως δουλεύει με τρόπους που εμείς δεν φανταζόμαστε.
Έκλεισα λοιπόν ραντεβού στο γιατρό αυτό και πήγα. Είχα μαζί μου εξετάσεις ρευματολογικές που είχα κάνει παλιότερα όταν γύριζα από ειδικότητα σε ειδικότητα. Ο γιατρός αυτός, με πανάκριβη για εκείνον τον καιρό επίσκεψη, με είδε δέκα λεπτά, κοίταξε και τις πετάλες, διάβασε ένα σύντομο ιστορικό που μου είχε πάρει πριν λίγο ένας βοηθός του και μου είπε κατευθείαν ότι δεν έχω κνίδωση αλλά ένα άλλο, πολύ σοβαρό αυτοάνοσο νόσημα, ρευματικής φύσης. Μου το είπε τόσο απότομα που έπαθα σοκ, δεν μπορούσα να μιλήσω, μόνο άρχισα να κλαίω με αναφυλλητά. Με ρώτησε γιατί κλαίω και του είπα ότι σοκαρίστηκα από τον απότομο τρόπο του. Τότε εξεμάνη, άρχισε να ουρλιάζει και μου είπε να φύγω, ότι δεν μπορώ εγώ να κρίνω τους τρόπους του κλπ. Εγώ, ήμουνα που ήμουνα κάγκελο από τη διάγνωση, τρελάθηκα με τη συμπεριφορά του, ποτέ δεν μου είχε ξαναφερθεί έτσι γιατρός, για να πω την αλήθεια ούτε και κανένας άλλος άνθρωπος. Βγήκα αμέσως έξω, πλήρωσα βέβαια στη γραμματέα, η γραμματέας μου είπε ότι ο γιατρός θέλει να επαναλάβω τις εξετάσεις σε πανάκριβη ιδιωτική κλινική, της οποίας τα αποτελέσματα εμπιστευόταν και μου έγραψε και τα χάπια που έπρεπε να παίρνω. Τέλος πάντων βγήκα σοκαρισμένη, πήγα στην πανακριβη κλινική και έκανα τις εξετάσεις ( τα αποτελέσματα ήταν ακριβώς ίδια με το απλό εργαστήριο που είχα πάει στην αρχή), πήγα σπίτι μου κι άρχισα να παίρνω τα χάπια για την καινούρια αρρώστια. Από το διάστημα αυτό θυμάμαι ότι νοσταλγούσα την κνίδωσή μου, σχεδόν την αγαπούσα. Και σκεφτόμουν ''κοίτα να δεις που έφτασε η μέρα που να θέλω απ' την καρδιά μου να έχω κνίδωση, ποιος να μου το λεγε'' (Συμπέρασμα, όσο χάλια και να είσαι πάντα υπάρχουν και χειρότερα).
Πήρα τα καινούρια χάπια περίπου 15 μέρες. Τα ξεκίνησα καθαρή και την 15η μέρα ήμουν χάλια. Σκεφτόμουν ''αφού μου βρήκαν την αρρώστια, γιατί δεν με βοηθάνε τα φάρμακά της;'' Η προσευχή μου δε, ήταν όλο παράπονο ''Θεέ μου, εγώ σου ζήτησα βοήθεια για την κνίδωση. Αντί γι' αυτό βγήκε καινούρια, δύσκολη αρρώστια. Τι θα κάνω τώρα;'' Και έκλαιγα.
Κοιτάξτε τώρα πώς δουλεύει η θεία Πρόνοια.
Αφού είχα γίνει χάλια, δεν ήξερα τι να κάνω. Να πάω σ' εκείνον τον αγριάνθρωπο, ούτε λόγος. Πού να του ΄λεγα και ότι τα φάρμακά του δεν δούλεψαν. Θα με πετούσε από το παράθυρο. Δεν ήξερα τι να κάνω. Οι γονείς μου με έπαιρναν απ' το χωριό για να μάθουν πώς πάω. Τους είπα τι έγινε και το συζήταγαν αναμεταξύ τους στο χωριό. Μπροστά ήταν μια γριά γειτόνισσα. Το άκουσε, τους είδε στενοχωρημένους και τους αποκάλυψε (γιατί το κρατούσαν μυστικό, ως συνήθως στα χωριά) ότι η νύφη της πάσχει από αυτήν την καινούρια αυτοάνοση ρευματική αρρώστια και παρακολουθείται από έναν πολύ καλό γιατρό στον ''Ευαγγελισμό'', νοσοκομείο που ειδικεύεται στις ρευματικές παθήσεις. Μου είπαν λοιπόν το όνομα του γιατρού και έκλεισα ραντεβού για τις 26 Ιουλίου, της Αγίας Παρασκευής, δεν το ξεχνάω. Πριν φύγω για τον Ευαγγελισμό έκανα τάμα στην Παναγία, ν' ακούσω καλά νέα και να μου αγιογραφήσουν μια εικόνα Της, να θυμάμαι την περιπέτειά μου.
Ξεκίνησα όλο αγωνία για τον Ευγγελισμό, απόγευμα μεσοκαλόκαιρο, στα απογευματινά ιατρεία. Μόνο 2-3 άνθρωποι περιμέναμε έξω απ΄ το ρευματολογικό, το συνήθως πολύβουο νοσοκομείο ήταν σχεδόν άδειο και έτσι ηρέμησα λίγο. Δεν περίμενα ούτε 10 λεπτά και με φώναξε μέσα ο γιατρός. Μου πήρε πολύ προσεκτικό ιστορικό (το πιο προσεκτικό που μου έχουν πάρει ποτέ), είδε τις εξετάσεις, μου έγραψε ένα κατεβατό επιπλέον εξετάσεων που θα έκανα στον Ευαγγελισμό, καθώς και βιοψία, ώστε να μπορούμε να μιλάμε με ακρίβεια για το τι συμβαίνει. Ήταν δε πολύ ευγενικός και ενθαρρυντικός. Εγώ όταν είδα ότι ήταν σοβαρός γιατρός, που με άκουγε με μεγάλη προσοχή και βασιζόταν σε εξετάσεις, καθώς και τους ευγενικούς του τρόπους, άρχισα να ηρεμώ. Η χαρά μου όμως ήταν τεράστια, όταν μου είπε ότι πιστεύει πώς δεν πρόκειται για τη ρευματική ασθένεια, αλλά για απλή κνίδωση και θα περιμέναμε τις εξετάσεις να το επιβεβαιώσουν και κυρίως τη βιοψία. Τρελάθηκα απ' τη χαρά μου. Δεν μπόρεσα όμως να μην τον ρωτήσω πώς ένας γιατρός που θεωρείται καθηγητής των ρευματολόγων στην Ελλάδα, μου είχε κάνει αντίθετη διάγνωση. Ο άνθρωπος ούτε προσβλήθηκε από την ερώτησή μου, ούτε κατέκρινε κανέναν. Μου είπε πώς η πρώτη επαφή με το θέμα μου, δίνει εικόνα ρευματικής πάθησης. Όμως αν εξετάσεις προσεχτικά και για πολλή ώρα τις λεπτομέρειες, φαίνεται ότι είναι απλή κνίδωση. Απαντήθηκε λοιπόν και αυτό το ερώτημα.
Και τώρα η έκπληξη (;). Αφού τελειώσαμε και ετοιμαζόμουν να φύγω, ο γιατρός μου είπε ότι έπασχε κι αυτός από χρονία ιδιοπαθή κνίδωση (σίγουρα γι'αυτό έδειξε τέτοιο ενδιαφέρον και με ρώτησε τόσες λεπτομέρειες), αλλά ακολουθούσε διαφορετική θεραπεία, δηλ. θεραπεία για μύκητες. Συγκρίναμε τα συμπτώματά μας και είδαμε ότι ήταν τα ίδια, αλλα αυτού πολύ πολύ ελαφρότερα και αραιότερα. Φεύγοντας από το νοσοκομείο η λέξη ΄΄ μύκητες'' είχε καρφωθεί στο μυαλό μου.
Γυρνώντας, οδηγούσα σαν μεθυσμένη απ' τη χαρά μου. Μπήκα στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής που γιόρταζε και ευχαρίστησα. Έκανα όλες τις εξετάσεις και τη βιοψία στον ''Ευαγγελισμό'' και αποδείχτηκε ότι επρόκειτο για απλή κνίδωση. Ρώτησα όμως και το γιατρό, γιατί οι πρώτες ρευματικές εξετάσεις είχαν δείξει αυτά τα πράγματα και μου είπε ότι οι εξετάσεις αυτές είναι δείκτες. Δείχνουν δηλ.ότι έχεις περισσότερες πιθανότητες από κάποιον άλλο να πάθεις ρευματικές ασθένειες κι όχι ότι τις έχεις κιόλας πάθει. Απαντήθηκε κι αυτό.
Τη δεύτερη φορά που πήγα για να δει τις εξετάσεις, συζήτησα με το γιατρό περισσότερο για τη θεραπεία που ακολουθούσε για τους μύκητες. Έπαιρνε μόνο φάρμακα και δεν έκανε διατροφή. Και πάλι όμως ήταν πολύ πολύ καλύτερα από μένα.
Το θέμα με τους μύκητες είχε καρφωθεί στο μυαλό μου σαν πινέζα. Δεν γνώριζα όμως ακόμη τίποτα. Ήμουν απορροφημένη απ΄τη χαρά μου που γλίτωσα. Πήρα τηλέφωνο στη Μονή Λουκούς στο Άστρος (έναν επίγειο παράδεισο) και παρήγγειλα την εικόνα Της. Έπλεα σε πελάγη ευτυχίας.
Κατόπιν έκατσα στο ίντερνετ κι άρχισα να ψάχνω για τους μύκητες. Εκείνο τον καιρό στα ελληνικά δεν υπήρχε τίποτα απολύτως, (τώρα υπάρχουν πολλά). Άρχισα να ψάχνω στ' αγγλικά. Με βοηθούσε το ότι γνώριζα πολύ καλά αυτή τη γλώσσα, αλλιώς είναι δύσκολο να διαβάσεις αυτές τις σελίδες. Άρχισα σιγά σιγά να μπαίνω στο νόημα. Ωστόσο οι αντι κάντιντα δίαιτες που πρότειναν οι σελίδες ήταν πρακτικά ανεφάρμοστες. Η αρχή όμως είχε γίνει.
Τότε έτυχε (;) να πάμε ένα σαββατοκύριακο κάπου μια εκδρομή. Ήταν φθινόπωρο και το μέρος δεν είχε κόσμο κι έτσι κινούμασταν άνετα. Πέσαμε (;) πάνω σε μια υπαίθρια έκθεση βιβλίου όπου δεν υπήρχε άλλος πελάτης κι έψαχνα με την ησυχία μου. Έπεσα(;) λοιπόν πάνω στο βιβλίο του Μπαζαίου '' Οι τροφές που χαρίζουν υγεία''. Αυτό το βιβλίο έχει μια φοβερή εισαγωγή πολλών σελίδων, η οποία μου άνοιξε τα μάτια, αναφορικά με τη διατροφή, τις αλλεργίες, την τοξίνωση κλπ.
Γύρισα λοιπόν με το βιβλίο του Μπαζαίου υπό μάλης και μια πρώτη ιδέα του δρόμου που έπρεπε να ακολουθήσω. Μπήκα πάλι στο ίντερνετ. Βρήκα τη σελίδα ενός Αμερικάνου παθολόγου, που πρότεινε μια anti candida δίαιτα πολύ πιο ήπια απ' τις άλλες και γι'αυτό εφαρμόσιμη. Έκατσα και τα έγραψα. Αυτή τη σελίδα δεν την ξαναβρήκα ποτέ.
Πηγαίνοντας στην εκκλησία εκείνο τον καιρό, ο ιερέας μας ενημέρωσε πώς θα γίνονταν στην εκκλησία για δύο μήνες σεμινάρια υγιεινής διατροφής του Ερυθρού Σταυρού. Δήλωσα λοιπόν συμμετοχή.
Νομίζω ότι κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης καταλαβαίνει πια πώς ολ' αυτά δεν ήταν τυχαία. Ήταν σοφά μελετημένα και συνδυασμένα από Εκείνον που ξέρει και πόσες τρίχες έχει καθένας μας στο κεφάλι του, τόσο καλά δηλ. γνωρίζει καθέναν από μας.
Είχα λοιπόν απ' τη μια τις σημειώσεις απ' τη σελίδα του Αμερικάνου, απ' την άλλη τα σεμινάρια υγιεινής διατροφής, απ' την τρίτη τον Μπαζαίο κι απ' την τέταρτη τον εαυτό μου για να κάνω πειράματα.
Κατέληξα λοιπόν σ' ένα εφαρμόσιμο πρόγραμμα και ξεκίνησα τη δίαιτα τέλος Σεπτέμβρη. Το Φεβρουάριο είδα τις τελευταίες δύο μικρούλες πετάλες. Μέσα σε 5-6 μήνες, αστραπιαία ξεκαθάρισε μια υπόθεση 17 ετών.
Το ότι η τοξίνωση του οργανισμού ήταν η αιτία της κνίδωσης αποδείχτηκε και περαιτέρω:
α) Όταν για κάποιους λόγους παράτησα τελείως τη διατροφή (δεν την έκανα ούτε χαλαρά) ξαναρρώστησα. Όταν ξανάπιασα τη δίαιτα, αμέσως υποχώρησε.
β) Για κάποιους άλλους λόγους επισκέφτηκα μια γυναικολόγο. Αυτή είναι και γιατρός διατροφικής ιατρικής. Έχει ένα μηχάνημα που βάζει μια σταγόνα απ' το αίμα σου και βλέπει τα χάλια σου. Παρ όλο που είχαν περάσει σχεδόν δυο χρόνια που ακολουθούσα τη διατροφή, έβλεπε ακόμη ότι το αίμα ήταν γεμάτο παλιές τοξίνες, οι οποίες όμως πια δεν μπορούσαν να επηρεάσουν. Αποδείχτηκε λοιπόν και με εξέταση.
Εύχομαι ο καινούριος χρόνος να φέρει σε όλους υγεία, αγάπη. πίστη και δύναμη να παλέψουμε, μιας κι η ζωή αυτή είναι αρένα, ένας αδιάκοπος αγώνας, πότε με τούτο, πότε με τ'αλλο.
Καλή χρονιά!!!!
